OD AUTOREK
Opanowanie umiejętności oddychania permanentnego – które miało miejsce podczas studiów w klasie prof. dr h.c. Barbary Świątek-Żelaznej – było jednym z przełomowych momentów w moim rozwoju jako instrumentalistki. Początkowo uznałam to za zupełny przypadek: podczas koncertu chęć poprowadzenia długiej frazy – przy jednoczesnym braku zapasów powietrza – zdeterminowała mój organizm do przeprowadzenia cyrkulacji. Z perspektywy czasu dochodzę jednak do innego wniosku. Dążenie do uzyskania niezależności oddechowej umożliwiającej mi ukształtowanie frazy i utrzymanie ekspresji w zamierzony sposób było kolejnym, naturalnym etapem mojego rozwoju. W pewnym momencie mój organizm niejako przekroczył magiczny próg.
Ten zaskakujący moment uświadomił mi, jak ogromne możliwości daje fleciście stosowanie techniki oddychania permanentnego. Dalsze doskonalenie tej umiejętności przyniosło mi poczucie uzyskania niezależności oddechowej, które – pod czujnym okiem prof. Barbary Świątek-Żelaznej – rozwinęło moją wyobraźnię muzyczną i świadomość frazowania. Wtedy też pojawił się pomysł na usystematyzowanie i opisanie naszych doświadczeń w formie podręcznika dla flecistów.
Niezwykłą satysfakcję przynosi nam skuteczność opracowanej przez nas metodyki, której dowodem są efekty uzyskane przez flecistów podczas licznych lekcji i warsztatów. Zaskakujące okazują się również wnioski, które płyną z naszych badań prowadzonych w trakcie tworzenia niniejszej publikacji: dowodzą one pozytywnego wpływu techniki oddychania permanentnego na inne elementy warsztatu flecisty.
Stosowanie techniki oddechu permanentnego jest niezwykle przydatne i efektywne w mojej pracy zawodowej – instrumentalistki występującej jako solistka, kameralistka i muzyk orkiestrowy. Doskonalenie umiejętności przeprowadzania cyrkulacji umożliwia mi równoczesną pracę nad innymi elementami warsztatu fletowego i zwiększenie świadomości ich funkcjonowania.
Współczesny świat sztuki wykonawczej ciągle zmienia swoje oblicze, wzbogaca się o nowe środki ekspresji wyrazu – tym samym stawia przed wykonawcą wysokie wymagania, a także prowokuje do poszukiwań dalszych, nowych propozycji odkrywania tajemnic swojego instrumentu.
Oddech permanentny to magiczna technika – choć nie zawsze niezbędna, bowiem muzyka powinna oddychać naturalnie. Jednak posiadając tę umiejętność, dajemy sobie szansę rozwoju i kontroli w szeroko pojętej sztuce fletowej. Nasza publikacja przybliża metodę przyswojenia sobie tej umiejętności, a także wskazuje przykłady stosowania jej w muzyce wszystkich epok. Zalety wynikające z tej umiejętności traktujemy jako jeden z elementów warsztatu wykonawczego flecisty.
Na doniosłość zjawiska oddechu permanentnego reagują także kompozytorzy współcześni, coraz częściej sięgając po tę technikę dającą nowe środki wyrazu. Przywilejem wykonawcy jest możliwość inspirowania twórców dzieł fletowych – publikacja nasza jest tego dowodem.
Zgłębiając technikę oddechu permanentnego, proponujemy metodykę jej stosowania – przekazujemy ją flecistom, którzy podejmą trud włączenia się w nurt współtworzenia estetyki współczesnego fletu.